ਭਾਰਤੀ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਧੂਮ ਮਚਾਈ ਹੋਈ ਹੈ। ਹੁਣ ਭਾਰਤ ਦੇ ਝੁੰਝਨੂ ਦੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਸਵਾਤੀ ਸ਼ਰਮਾ ਨੂੰ ਸਵਿਟਜ਼ਰਲੈਂਡ ਦੇ ਜਨੇਵਾ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵ ਵਪਾਰ ਸੰਗਠਨ (ਡਬਲਯੂ.ਟੀ.ਓ.) ਵਿੱਚ ਕਾਨੂੰਨੀ ਅਧਿਕਾਰੀ ਵਜੋਂ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਸਵਾਤੀ ਨੇ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਵਪਾਰਕ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਹੈ।
ਸਧਾਰਨ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਡਬਲਯੂ.ਟੀ.ਓ. ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੱਕ ਦਾ ਉਸਦਾ ਸਫ਼ਰ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਹੈ। ਝੁੰਝੁਨੂ ਦੇ ਇਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਕਜਰਾ ਦੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਸਵਾਤੀ ਨੇ ਮੀਡਿਆ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ 'ਚ ਕਿਹਾ, 'ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਨ 'ਚ ਥੋੜਾ ਇਰਾਦਾ ਰੱਖੋ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ ਤਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਮੁਕਾਮ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਯਾਤਰਾ ਨੂੰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਆਈਆਂ ਹਨ ।
ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਟਾਪਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਸਕੂਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਔਸਤ ਸੀ, ਪਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕੁਝ ਵੱਡਾ ਕਰਨ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਲਗਾਤਾਰ ਇੱਛਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਲਗਾਤਾਰ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਦਿਆਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਥਕਦੀ ਸੀ । ਮੇਰਾ ਮਕਸਦ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਸਿੱਖਣਾ ਸੀ। ਸਵਾਤੀ ਦੇ ਪਿਤਾ ਸੂਰਜਗੜ੍ਹ ਪੰਚਾਇਤ ਸਮਿਤੀ ਵਿੱਚ ਜੂਨੀਅਰ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਹਨ। ਮੁੱਢਲੀ ਵਿੱਦਿਆ ਪਿੰਡ ਦੇ ਹੀ ਹਿੰਦੀ ਮਾਧਿਅਮ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸੀ।
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਸੂਰਜਗੜ੍ਹ ਦੇ ਟੈਗੋਰ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਚਿਰਾਵਾ ਦੇ ਡਾਲਮੀਆ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਹ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਦੇਹਰਾਦੂਨ ਗਈ ਸੀ।ਸਵਾਤੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, 'ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ 'ਚ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਵਿਸ਼ਾ ਚੁਣਿਆ। ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਕਾਨੂੰਨ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਪਿਛੋਕੜ ਰੱਖਦੇ ਸਨ।
ਕਿਸੇ ਦਾ ਪਿਤਾ ਜੱਜ ਸੀ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਵਕੀਲ ਸੀ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਹਿੰਦੀ ਮਾਧਿਅਮ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪੜੀ ਸੀ। ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪੂਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਮਾਧਿਅਮ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ।ਸਵਾਤੀ ਇੰਦਰਾ ਨੂਈ, ਗੀਤਾ ਗੋਪੀ ਨਾਥਨ ਅਤੇ ਏਪੀਜੇ ਅਬਦੁਲ ਕਲਾਮ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਰੋਲ ਮਾਡਲ ਮੰਨਦੀ ਹੈ।
ਉਸ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹੁਨਰ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਮੱਧ ਵਰਗੀ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਪੈਸੇ ਦੀ ਵੀ ਸਮੱਸਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਪਾਪਾ ਨੇ ਕਦੇ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਦਿੱਤੀ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਮੁਕਾਮ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਸਹਿਯੋਗ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
