ਅੱਜ ਕਲ ਹਰ ਦੂਜੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਸ਼ੂਗਰ-ਬੀਪੀ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਮਰ ਵਧਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸ਼ੂਗਰ-ਬੀਪੀ ਵਰਗੀਆਂ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਘੇਰਨ ਲੱਗਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਨਵੀਂ ਖੋਜ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਜੋੜਿਆਂ 'ਚ ਸ਼ੂਗਰ ਦਾ ਪੱਧਰ ਘੱਟ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਸ਼ੂਗਰ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਾਤਰਾ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।
ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਮੈਡੀਕਲ ਜਰਨਲ 'ਚ ਛਪੀ ਰਿਪੋਰਟ 'ਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਿ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਚੰਗਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਮਾੜਾ ਇਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਬਲੱਡ ਸ਼ੂਗਰ ਦੇ ਪੱਧਰ ਘੱਟ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਤਲਾਕ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਵੱਖ ਹੋਣ 'ਤੇ ਬਲੱਡ ਸ਼ੂਗਰ ਲੈਵਲ ਵਧਣ ਦਾ ਖਤਰਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਡਾਇਬਟੀਜ਼ ਟਾਈਪ-2 ਇਕੱਲੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਇਸ ਖੋਜ ਦੇ ਖੋਜਕਰਤਾ, ਕਾਰਲਟਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਔਟਵਾ ਦੀ ਕੈਥਰੀਨ ਫੋਰਡ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ - ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ 50 ਤੋਂ 89 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ 3,335 ਲੋਕਾਂ 'ਤੇ ਕੀਤੀ ਗਈ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਸ਼ੂਗਰ ਵਿੱਚ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਫਰਕ ਦਾ ਖੁਲਾਸਾ ਹੋਇਆ, ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਾਰਨ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਸਕਿਆ।
ਅਧਿਐਨ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਨਾ ਸਿਰਫ ਸ਼ੂਗਰ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਬਲਕਿ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਵੀ ਕੰਟਰੋਲ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਕੱਲੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ੂਗਰ ਅਤੇ ਬੀਪੀ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਉੱਚ ਪੱਧਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਜੋੜੇ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵੀ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਖੋਜ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਵਿਆਹੇ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਔਸਤ ਉਮਰ ਇਕੱਲੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮਰਦਾਂ ਨਾਲੋਂ ਲਗਭਗ 10 ਸਾਲ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ।
ਈਸਟ ਐਂਗਲੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਖੋਜਕਰਤਾ ਕ੍ਰਿਸ ਐਮ ਵਿਲਸਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਖੋਜ 'ਹਾਊ ਡਜ਼ ਮੈਰਿਜ ਇਫੈਕਟ ਫਿਜ਼ੀਕਲ ਐਂਡ ਸਾਈਕੋਲੋਜੀਕਲ ਹੈਲਥ' ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਹੈ - ਵਿਆਹ ਦਾ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਮਰਦਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫਾਇਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਮਰਦਾਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੀ ਲਾਅ ਟਰੋਬ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਜੈਫਰੀ ਲੇਗਾਟ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ- ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਰੀਰਕ ਜਾਂ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਦਲਾਅ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਮਨੁੱਖੀ ਵਿਹਾਰ ਵੀ ਬਦਲਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਜਿਕ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਵੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬੋਲਚਾਲ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਹ ਸ਼ਬਦ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਸਾਥੀ ਦੁਆਰਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਨਵੇਂ ਸ਼ਬਦ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਜੋ ਬੋਲੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਉਚਾਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਵੀ ਬਦਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
